А ўжо праз шэсць дзён, 29 лістапада, «Харошкі» выступалі на сцэне гарадскога Дома культуры ў Драгічыне, у маленькім райцэнтры на Палессі.
Выступленне калектыву стала сонечным праменьчыкам, які вокамгненна рассеяў маркотную шэрасць лістапада. За паўтары гадзіны, што доўжылася праграма «Фальклор», у арганізме гледачоў актыўна выпрацоўваўся сератанін - гармон светлай радасці і шчасця. Пасля кожнага нумара зала выбухала апладысментамі і захопленымі крыкамі «Брава! Малайцы!».
Нагадаць пра сябе драгiчынцам «Харошкі» вырашылі пасля працяглага перапынку, у апошні раз у нашым райцэнтры гэты знакаміты калектыў, які называюць сімвалам Беларусі, выступаў гадоў дзесяць таму.
Усяго ў балетнай трупе ансамбля налічваецца 60 танцораў, у аркестры - 18 музыкаў і 4 вакаліста - з першага канцэрту і па сённяшні дзень «Харошкі» працуюць без фанаграмы, толькі «ўжывую». Зразумелая справа, што выязная трупа фарміруецца ў залежнасці ад габарытаў сцэны, на якой трэба будзе выступаць. Так, у Драгічын прыязджалі 39 чалавек. Але запалілі яны па-сапраўднаму!
Гледачы знаходзіліся ў захапленні ад таго дзейства, што адбываецца на сцэне - ад запальнай «Гомельскай кадрылі» і «Віцебскай полькі», вясковай полькі «Весялухі», ад задзірлівага перепляса, у якім сышліся простыя сяляне ў лапцях і шляхцічы ў вытанчаных скураных боціках, ад скокаў, збытных акрабатычнымі трукамі, ад фірмовых кручэнняў, паўтарыць якія яшчэ нікому не ўдавалася. Што ні нумар - маленькі харэаграфічны спектакль, харэаграфічнае цуд.
Якіх толькі касцюмаў не ўбачылі гледачы! У тканых і вышытых узорах на спадніцах, кофтах, фартухах, мужчынскіх кашулях і кафтанах, у разнастайных галаўных уборах і абутку была прадстаўлена гісторыя адзення беларусаў, якія пражываюць у рознай мясцовасці на працягу некалькіх стагоддзяў. Не толькі беларускі танец, музыку і песню адраджаюць і паказваюць ўсім свеце вось ужо 45 гадоў «Харошкі», але і беларускі строй. Глядзіш канцэрт - і ганарышся тым, што нарадзіўся і жывеш у Беларусі.
Ансамблю «Харошкі» апладзіравалі гледачы амаль у 40 краінах свету: Англіі, Іспаніі, Францыі, Германіі, Даніі, Італіі, Фінляндыі, Іарданіі, Сірыі, ЗША, Японіі, Індыі і іншых. Але калектыў заўсёды знаходзіў і знаходзіць час, каб даць канцэрт і ў беларускай глыбінцы: у невялікім райцэнтры, у аграгарадку, на прадпрыемстве. Цэны на квіткі невысокія, напрыклад, у Драгічыне «дарослы» білет каштаваў 10 рублёў, а «дзіцячы» - усяго 5 рублёў. Невыпадкова ў глядзельнай зале было шмат дзяцей.
Канцэрт ансамбля «Харошкі» стаў своеасаблівым майстар-класам танцавальнага майстэрства для выхаванцаў двух дзіцячых харэаграфічных школ - Драгічынскай і Іванаўскай. З суседняга райцэнтра на выступ «Харошак» прыехала паўсотні юных танцораў. Вядома ж, былі сярод гледачоў і ўдзельнікі ансамбля народнага танца «Славяначка» Драгічынскай харэаграфічнай школы мастацтваў. У рэпертуары гэтага дзіцячага калектыву ёсць танцы, якія выконваюць «Харошкі», напрыклад, «Весялуха».
- Мы з задавальненнем выступаем перад гледачамі маленькіх гарадоў , - сказала загадчыца выязной трупай «Харошак» Валянціна Гехт. - Наш калектыў стараецца захаваць спрадвечна беларускую культуру, радаваць людзей народным танцам, музыкай, песняй, касцюмам. Пры ўсім тым, што «Харошкі» на працягу 45 гадоў захоўваюць свой стыль, адзін і той жа нумар у розных канцэртах можа падаецца інакш, па-новаму. Мастацкі кіраўнік калектыву Валянціна Іванаўна Гаявая не стамляецца шукаць новыя фарбы нават для старых нумароў.
Магчыма, назіраючы з залы за выступам «Харошак», хто-небудзь з хлопцаў марыў, стаўшы дарослым, выступаць у гэтым знакамітым калектыве.
- Каб патрапіць у «Харошкі», трэба вучыцца - мець прафесійную адукацыю, а таксама шмат працаваць, - усміхнулася Валянціна Гехт. - Адбор моладзі праходзіць штогод, так што - запрашаем.
Беларускі дзяржаўны акадэмічны харэаграфічны ансамбль «Харошкі» быў створаны ў 1974-м годзе пры Беларускай дзяржаўнай філармоніі харэографамі Валянцінай Гаявой і Мікалаем Дудчанка. Назва ансамбля ўтварылася ад старадаўняй беларускай вёскі Харошкі, што на Магілёўшчыне. Там на пачатку 70-х гадоў мінулага стагоддзя быў запісаны танец «Гусарыкі», які і па сённяшні дзень застаецца ў рэпертуары калектыву. Да Валянціны Гаявой ніхто сур'ёзна не займаўся ні беларускім танцам, ні беларускім касцюмам. Валянціне Іванаўне было прысвоена званне народнай артысткі Рэспублікі Беларусь. Пастаноўкі «Харошак» параўноўваюць з карцінамі старых майстроў - «столькі ў іх фарбаў, эмоцый, гістарычных персанажаў».
Усе, хто прыйшоў на канцэрт «Харошак» у гарадскі Дом культуры ў Драгічыне, асабіста пераканаўся ў справядлівасці гэтых слоў. Апладыруючы стоячы, дзякавалі гледачы артыстам за падораныя імгненні шчасця.
Ніна Ткачук
Фота Яна Лявончык
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
Title
